GiereKszyN

Dodi

- Często bowiem bywa tak że kreślimy czyjeś słowa by móc znów posmakować umykającą chwile. Sentyment goni sentyment. Przed niektórymi rzeczami nigdy nie uciekniesz. Ta próba zamazania osoby, cząstki CIEBIE! – ciemny kontur postaci wskazuje lustro.
Całe smugi gęstego dymu leniwie kołyszą ponad głową jegomościa. Wpatrując się w delikatną taflę materiału zawieszonego na zniszczonej ścianie próbuje on zrozumieć.
- Dlaczego?
A zegar tyka. Wędrując wybija swymi cichutkimi kroczkami sekundy, minuty, godziny...ale postać nadal nieubłaganie stoi w swym miejscu nie chcąc go opuszczać. Tak bardzo nie chce zeń wyruszać. Po cóż to kroczyć ku nieznanemu światu, gdy można pozostać w bezpiecznym pokoju.
- Nie pozbędziesz się swego odbicia. Czy to w lustrze, czy w tafli wody, w innych ciuchach czy też bez nich – przed magicznym zwierciadłem stać będzie wciąż ta sama istota.
W środku każdego człeka zapalone ma ognisko persona zwana wrażliwością. Czasem bardzo głęboko skrywana. I te niegdysiejsze wołania o 4 lata i posiadanie beztroskiego świata. – chłopiec chuśtający się na oponie zwisającej z drzewa.
Nasz sympatyczny dzieciak nie martwi się o to co było wczoraj. A czemu Ty to robisz? Co nas różni a co czyni podobnymi?
Raczej to nie są przekonania.. Tkliwe nawołania nikną gdy się kończy pewne lata..

Słodkie wspomnienie. Obfite w niedoskonałości. Ten czar tamtych lat.
..To wszystko było prawdziwe..

Każdy z nas popełnił wiele błędów, i ja nie jestem wyjątkiem – bynajmniej nie w tej kategori. Razz

Ciężko dobrać słowa gdy serce podchodzi do gardła. Zawsze w tych momentach gdy ze wszystkich sił próbujesz uczynić coś przeciwnego do tego co robisz. A co ja robię – milczę miast pisać.
Przepełniają mnie całe tony niczemu nieustępującej euforii gdy tylko pomyślę o fakcie iż wtedy robiłem to co kocham. Ten ogień nadal płonie w mych oczach. Jeno cała reszta mego ja się cosik zmieniła przez tenże szmat czasu..
..10 lat!
Rzec trzeba coś w kierunku „redaktorów” – jak to zwykliśmy się nazywać jako wesoła gromadka. Wiele słów umknęło z mych ust bardzo nieświadomie.. ogółem zwykłem bywać bardziej jako ten nieobecny, niźli ten potrafiący czuwać. Cieszę się że wspólnie coś tworzyliśmy. Mimo tych tysięcy niedoskonałości to było NASZE dzieło tworzone dla WSZYSTKICH tych co chcieli poczytać luźne wypociny gimnazjalistów i licealistów, bo właśnie taka była rozpiętość wieku. I właśnie to było tym pierwiastkiem, tak wielu umykającym, prawdziwość i naturalność w tym co się robi.
I właśnie to kieruje do Ciebie, potencjalnego czytelnika – nie zważaj na humorzaste wahania świata, wyścigi szczurów, wszechobecne przekłamanie. Pal licho żeś został wyprowadzony na manowce już dawien dawno. Rób to co kochasz. Świat to tylko piaskownica. Nie ma nic piękniejszego niż czyste spojrzenie dzieciaka ciekawego świata. Nieważne jaka jest czy była tematyka tego forum. Ważne jest to KIM JESTEŚ i to CO ROBISZ.
I pamiętaj, nie spierdol tego bo masz tylko jedną szanse.
Cóż jeszcze na temat zinu..
GKN [o ja, jakże dawno już nie pisałem tego skrótu] kontynuowane już nigdy nie będzie. Miło wspominam ten rozdział. Nadal cholera mi tego brakuje... Swe twórcze impulsy wyładowuje w muzyce, fotografii, literaturze. Kocham tworzyć bo to me drugie imię. To istota mego istnienia.

Dodi